راکتینگ نوردهی در عکاسی:
3 روش سریع برای حصول مناسب ترین نوردهی:
براکتینگ نوردهی (exposure bracketing) بر خلاف آنچه که بعضی ها تصور می کنند، اصلا چیز پیچیده ای نیست. براکتینگ روشی است که در آن از یک صحنه یکسان، چندین شات با تنظیمات نوردهی متفاوت می گیرند. با این کار، می توان مطمئن بود که یکی از عکس ها مناسب ترین نوردهی را داراست. به کار بردن این روش، علی الخصوص در موقعیتهای نوری مشکل یا وقتی که قسمتهای بزرگی از صحنه بسیار روشن یا بسیار تاریک است می تواند خیلی مفید باشد. در ادامه این مطلب به exposure bracketing خواهیم پرداخت.
ساده ترین راه برای براکتینگ، گرفتن عکس هایی علاوه بر عکس اولیه است که نسبت به اولی (که با میزان نوردهی محاسبه شده توسط دوربین ثبت شده است) روشن تر یا تاریک تر اند.
برای براکتینگ، می توان از مدهای:
اولویت دیافراگم (Aperture Priority یا Av) یا
تنظیمات دستی (manual) استفاده کرد و یا این که توسط گزینه براکتینگ نوردهی خودکار (AEB) آن را به صورت خودکار درآورد. براکتینگ معمولا شامل 3 تا 7 شات، با تغییر پله ای نوردهی 0,5 یا 1 بین شاتها است.
از براکتینگ، همچنین می توان در ثبت دامنه وسیعتری از روشنایی های موجود در صحنه استفاده کرد. بدین ترتیب که جزئیات نواحی تیره، میانی و روشن صحنه در عکس های جداگانه (با نوردهی تنظیم شده در هر عکس برای ثبت جزئیاتی که ذکر شد) ثبت شده و سپس این سه عکس دارای نوردهی مختلف با استفاده از نرم افزار مخصوص HDR با هم ترکیب میشوند.
این کار، امکان دیده شدن جزئیات را هم در بخشهای تاریک و هم در بخشهای روشن عکس می دهد، در حالی که امکان ثبت این جزئیات در یک عکس تنها فراهم نبود. به هنگام براکتینگ برای HDR، ممکن است برای ثبت بهتر جزئیات سایه ها و هایلایتها، نیاز به افزایش پله های نوردهی بین شاتها باشد.
3 روش موثر برای آشکار کردن جزئیات سایه ها در عکس های با کنتراست بالا:
در عکس های با کنتراست بالا، جزئیات اندک در سایه ها می تواند مشکلی جدی باشد، به ویژه اگر سوژه شما دارای پس زمینه ای روشن باشد و نوردهی را بر اساس نقاط روشن انجام دهید. یکی از راه حل های این مشکل براکت گذاری نوردهی (براکتینگ نوردهی – exposure bracketing) است که توسط آن می توانید چندین عکس با نوردهی های متفاوت بگیرید و آن ها را در نرم افزار فتوشاپ ترکیب کنید، اما اگر سوژه شما حتی اندکی تحرک داشته باشد این روش کارایی نخواهد داشت. در ادامه این مطلب، چند راه حل موثر برای آشکار کردن جزئیات سایه ها در عکس های با کنتراست بالا مطرح خواهیم کرد.
خوشبختانه بیش از یک روش برای حل مشکل جرئیات در سایه ها وجود دارد. در اینجا تعدادی از بهترین روش ها برای اندکی روشن تر کردن سایه ها و آشکار ساختن جزئیات پنهان شده که کارایی بسیار مناسبی دارند.
1)از رفلکتور استفاده کنید:
بازتاب دادن نور توسط رفلکتور (بازتاب دهنده – reflector) به نواحی تاریک کمک خواهد کرد جزئیات بیشتری پیدا کرده و کنتراست (تضاد) عکس پایین بیاید. رفلکتور را به سمت منبع نور گرفته و زاویه آن را طوری تنظیم کنید که نور به سمت سوژه بازتاب پیدا کند.
2)از فلاش پُر کننده یا تکمیلی استفاده کنید:
فلاش بالا جهنده (پاپ آپ – pop-up) یا فلاش اکسترنال جهت روشن کردن جزئیات در هنگام به کارگیری مُد عکاسی نیمه اتوماتیک یا دستی بسیار مفید خواهند بود. ممکن است اگر سوژه بیش از حد روشن شود، لازم باشد از جبران نوردهی فلاش جهت کاهش نور فلاش استفاده کنید.
3)نجات با Adobe Camera Raw:
اگر در هنگام عکاسی نتوانستید این مشکل را رفع کنید، می توانید بعدا آن را اصلاح نمایید. اگر از نرم افزار Adobe Camera Raw یا نرم افزاری مشابه استفاده می کنید، از اهرم Fill Light برای افزایش جزئیات سایه ها می توانید استفاده کنید.
بهبود رنگها و کنتراست عکس:
پرترهها معمولا با افزایش رنگ و کنتراست بهتر به نظر میرسند و انجام اینکار با Lightroom یا افزونهی Camera Raw فتوشاپ خیلی آسان است.
برای افزایش رنگ عکستان به جای استفاده از Saturation از Vibrance استفاده کنید تا در عین حال که رنگهای ضعیف جلوهی بهتری پیدا میکنند رنگ پوست نیز بیش از حد اشباع نشود.
برای افزایش کنتراست عکستان باید از منحنی S مانندی (tone curve) استفاده کنید. دو نقطه در خط منحنی ایجاد کنید و سپس یکی را به سمت بالا و یکی را به سمت پایین ببرید تا حالتی S مانند ایجاد شود. سعی کنید با تنظیم آن کنتراست بهتری به عکستان ببخشید.
تکنیک دیگر برای زیبا سازی پرترهها به کار بردن اسلایدر HSL Luminance میباشد. برای روشن سازی چهرهی سوژه رنگ نارنجی و قرمز را افزایش دهید.
استفاده از لنزهایی با فاصله کانونی بلندتر:
لنزهای که فاصلهی کانونی بلندتری دارند برای عکاسی پرتره عالی هستند. علت این است که بزرگنمایی بیشتر باعث میشود که ویژگیهای چهره جلوهی بهتری پیدا کنند و برخلاف لنزهای واید، چهرهی سوژهی کشیده و تغییر یافته به نظر نمیرسد.
دوماً این لنزها به علت زاویهی دید بستهتری که دارند تمایز بهتری بین سوژه و پس زمینه ایجاد میکنند.
به عبارت دیگر در زمان استفاده از محدوده دیافراگم بازتر مانند f/4 لنزهای بلند پس زمینه محو چشم گیری را برای شما خلق میکنند.
سوماً با این لنزها مجبور نیستید که بیش از حد به سوژه نزدیک شوید و از فاصلهی دورتر نیز میتوانید عکستان را بگیرید.
بنابراین برای اینکه پرترههای زیباتر و پس زمینهی بهتری داشته باشید چند قدم از سوژه فاصله بگیرید و از بزرگنمایی استفاده کنید.
استفاده از فلاش به عنوان نور مکمل:
فلاش پاپ آپ میتواند سوژهی شما را بیش از حد روشن سازد، سایهها را حذف و عمق تصویر شما را از بین ببرد ولی همین فلاش در همراهی با نور روز میتواند به خوبی سایهها را بهبود بخشیده و نوری خیره کننده برای چشمان سوژهی شما فراهم آورد.برای دستیابی به این امر، به تنظیمات جبران فلاش (Flash Compensation) دوربین خود رفته (برخی از دوربینهای SLR دکمهای برای اینکار دارند ولی در برخی دیگر برای تنظیم آن باید به منو بروید) سپس یک مقدار منفی برای آن انتخاب کنید تا قدرت فلاش کاهش یابد (برای شروع آن را روی ۱- قرار دهید)دوربین را به صورتی بگیرید تا نور محیطی را به خوبی دریافت کند، سپس قدرت فلاش را تغییر دهید تا به نتیجهی رضایت بخشی دست یابید.
استفاده از رفلکتور در برابر تابش نور خورشید:
رفلکتور میتواند تاثیر قابل توجهی بر عکسهای پرتره داشته باشد. در تابش مستقیم نور خورشید سوژه خود را به صورتی قرار دهید تا پشتش به خورشید باشد سپس با رفلکتور کاری کنید که نور به سمت چهره سوژه بازتابانده شود (البته نه اینکه او را کور کنید!)
به این صورت نور خورشید بازتابنده شده افکت نور کناری را در لبههای سوژه به وجود آورده و آن را از پس زمینه جدا میکند (برای اینکه بهترین تمایز را داشته باشید سعی کنید از پس زمینهای تیره استفاده کنید) و در عین حال مقداری از نور را بر چهرهی سوژه میتاباند.
کشیدن سایهها با رفلکتور:
در آب و هوای ابری، نور ملایمتر و چشم نوازتر از تابش مستقیم نور خورشید است بنابراین در چنین وضعیتی عکاسی پرتره مناسبتر میباشد.
برای جلوه بخشی به سایههای چانه و چشمهای سوژه، بهتر است از یک رفلکتور استفاده کنید تا خطوط چهره لطیفتر به نظر برسند.
از سوژه بخواهید تا یک رفلکتور سفید را در زیر چانهاش بگیرد تا سایهها را پر کند.
هر چیزی که سطح سفید و روشنی داشته باشد برای اینکار مناسب است، پس حتی یک ورق فویل آلمینیوم یا مقوایی سفید نیز میتواند به عنوان یک رفلکتور عمل کند.
٦. در روز هم از فلاش استفاده کنید
یکی از روشهای جالب برای عکاسی از چهره در نور روز، استفاده از فلش است. با روشن کردن فلاش، دوربین نور پشت زمینه را میسنجد و به اندازه لازم نور به صورت سوژه میتاباند. به این ترتیب چهره فرد روشنتر خواهد شد. حتی میتوان سوژه را در سایه قرار داد تا نور خورشید باعث جمع و نیمه بسته شدن چشم نشود و پرتره، زیبایی بیشتری را به نمایش بگذارد.
خوب است بدانید که فلاشهای داخلی دوربینها تا فاصله ۳ متر را بیشتر تحت پوشش خود ندارند پس برای استفاده از فلاش، حتما سعی کنید فاصلهتان از سوژه بیشتر از این نباشد.
5 راه برای داشتن پرترههایی بهتر:
با این پنج ترفند شما میتوانید پیشرفت قابل توجهی در عکاسی پرتره داشته باشید. در ادامه این مطلب، آن ها را به شما خواهیم گفت.
اگر به دنبال روشی ساده برای ارتقای عکسهای پرترهتان هستید همیشه یادتان باشد که ومی به خریداری تجهیزات گران قیمت وجود ندارد. در اینجا ما پنج تکنیک آسان را در اختیارتان قرار می دهیم که با آن قادر خواهید بود عکسهای پرترهی بهتری را ثبت نمایید.
شما برای این نوع عکاسی تنها به یک دوربین برخوردار از فلاش پاپ آپ، لنزی برخوردار از بزرگنمایی و یک رفلتکور (یا یک مقوای سفید) نیاز دارید.
ما در اینجا نشان میدهیم که چگونه هنگام عکاسی با فلاش پاپ آپ در فضای باز، عکس روشنتری داشته باشید، چگونه در روزهای آفتابی سوژهی خود را تعیین موقعیت کنید و همچنین ما به شما بهترین روش استفاده از رفلکتور در روزهای ابری را نیز آموزش میدهیم. بنابراین به مطالعهی این مطلب ادامه دهید تا بهترین عکسهای پرتره را ثبت کنید.
ترفندهای عکاسی با دوربین های دیجیتال
1- به پشت زمینه توجه کنید
سعــــی کنیــد از پشت زمینههای خلوت برای عکس استفاده کنید. به طور مثال، عکس گرفتن از یک شخص در خیابان شلوغ و پر جمعیت، اصلا زیبا نیست و تمرکز بیننده را از سوژه اصلی پرت میکند. بهتر است زمان یا مکانی را برای عکاسی انتخاب کنید که بتوانید تعداد موارد اضافه عکس را به صفر برسانید. همیشه سعی کنید تعادل را حفظ کنید. شاید بتوان با چند قدم جابهجا شدن، عکسی زیباتر و خلوت تر گرفت. بیشتر اوقات، پشت زمینه خلوت نمای زیباتری به عکس میبخشد.
٢. به سوژه نزدیک شوید
یکی از اشتباهات مشترک عکاسان آماتور، گرفتن عکس از فاصله دور و استفاده نکردن از زوم است. بیشتر مبتدیها از این که روی سوژه زوم کنند هراس دارند و بیشتر عکسهایی که میگیرند از دور، بدون پیام، شلوغ و درهم برهم است و نمیتوان تشخیص داد منظور عکاس از گرفتن چنین عکسی چه بوده است.
٣. سوژه را در مرکز قرار ندهید
یکی از کارهایی که میان بیشتر مبتدیها رایج است، قرار دادن سوژه در وسط کادر است. برای ثبت عکسهای جذاب تر سعی کنید از قانون یک سوم استفاده کنید. به طور مثال اگر درختی در یک دشت وجود دارد، آن را در مرکز کادر نگذارید زیرا زیباییاش را از دست میدهد. با قرار دادن آن در گوشهای از کادر، عکس بهتر و زیباتری خواهید داشت. قانون یک سوم در هر دو حالت عمودی و افقی کاربرد دارد. برای مثال برای عکس گرفتن از دریا و آسمان، خوب است دریا در یک سوم پایین کادر و آسمان دو سوم باقی کادر را پر کنند.
4. دوربین خود را بشناسید
پیش از استفاده از دوربین دیجیتال ، خوب است بدانید فلاش دوربین تا چند متر را پوشش میدهد. به طور مثال، بیشترین فاصله ای که بهترین فلاشها پشتیبانی میکنند، کمتر از ۱۰ متر است. به همین دلیل در مواقعی که فاصله زیاد است میتوانید از exposure (سیستم نورسنجی دوربین) برای جبران نور استفاده کنید. البته بالا بردن حساسیت نوری هم در افزایش محدوده فلاش بی تاثیر نیست. یعنی با زیاد کردن میزان ISO، مثلا از ۱۰۰ به ۲۰۰، محدوده فلاش نیز از ۳ به ۶ متر افزایش مییابد. حتما به این نکته توجه داشته باشید که ممکن است هنگام عکاسی از چند چهره در یک کادر و استفاده از فلاش، چهره آنهایی که نزدیکتر هستند روشنتر و افرادی که عقبتر هستند، تیرهتر شود.
برای جلوگیری از چنین اتفاقی بهتر است فاصله عکاس از همه افراد تقریبا یکسان باشد.
5. بهترین زاویه دید را انتخاب کنید
انتخاب زاویه دید و محل قرار گرفتن دوربین نسبت به موضوع عکاسی یکی از مهمترین موارد خلق یک عکس خوب است. با انتخاب یک زاویه درست میتوانید کاری کنید که عکسهای شما کاملا متفاوت به نظر برسند.
برای این منظور یا سوژه را جا به جا کنید یا خودتان به عنوان عکاس آنقدر جابجا شوید تا موقعیت مناسب را بیابید. سعی کنید تا جای ممکن از زوایای مختلف از سوژه عکس بگیرید. این کار کمک میکند تا بهترین حالت را پیدا و عکس خوبی ثبت کنید.
تصاویر هنری با نور فلاش
شما در صورتی که به یک فلاش، ریموت تریگر (فعالساز فلاش از راه دور) و یک دیفیوزر با اندازه خوب مجهز باشید، امکان داشتن طیف وسیعی از تنظیمات نورپردازی هوشمندانه و جالب را در اختیار دارید.
سوژه های خود را از پهلو نورپردازی کنید تا به پرتره های خود تاثیر ببخشید، و با کم نوردهی کردن آسمان یا پس زمینه خلاقیت به خرج دهید، و جبران نوردهی را بر روی -۲ پله تنظیم کنید تا یک پس زمینه گرم و پر احساس را در پشت سوژه خود ثبت کنید.اگر شما واقعا برای پول آن در مضیقه هستید، می توانید به سادگی با استفاده از یک ورقه بزرگ مقوای سفید یک رفلکتور بسازید – که برای به دست آوردن یک اثر نقره ای نیز می توانید آن را با فویل آلومینیومی نازک بپوشانید – و با این وجود باید خیلی خوب جواب دهد!
یک رفلکتور سفید نتایج خنثی ایجاد می کند
بسیاری از رفلکتورها دوطرفه یا با درپوش قابل جدا شدن عرضه می شوند، بنابراین شما یک انتخاب از میان سطوح بازتابنده سفید، نقره ای و طلایی دارید. سطوح سفید رفلکتورها همچنین می توانند مانند دیفیوزرها دو برابر شوند تا نور آفتاب مستقیم و قوی را نرم کنند.
نکات ترکیب بندی حرفه ای:
چگونه در عکاسی از هر سوژه یا منظره ای بهترین نتیجه را بگیریم؟
وقتی سوژه یا مکان مناسبی برای عکاسی پیدا کردید که نظرتان را جلب می کند، نهایت سعی خود را برای کار کردن روی آن صحنه بکنید تا بتوانید شانس خود را برای گرفتن عکسی فوق العاده به حداکثر برسانید. در ادامه این مطلب، چند نکته ترکیب بندی حرفه ای مطرح خواهیم کرد.
یکی از اشتباهاتی که بسیاری از عکاسان مبتدی انجام می دهند این است که به محض پیدا کردن صحنه ای برای عکاسی، دوربین را برداشته و روی چشمشان می گذارند و عکسشان را می گیرند و به سمت چیز دیگری حرکت می کنند. در بهترین حالت ممکن است در حالی که از ویزور (Visor) دوربین نگاه می کنند چند زاویه مختلف را قبل از فشردن دکمه شاتر امتحان کنند.
یکی از دلایلی که به نظر می رسد حرفه ای ها تمام عکس ها را به بهترین شکل می گیرند این است که در اکثر اوقات آنها تنها یک عکس نمی گیرند.
به جای گرفتن یک عکس آنها ده ها عکس می گیرند و در این عکس ها همه چیز از زاویه دید گرفته تا فاصله کانونی را تغییر می دهند، تا جایی که مطمئن شوند تمام احتمالات ممکن را بررسی کرده اند.
نه تنها نتیجه چنین کاری بدست آوردن عکس هایی مختلف و زیبا خواهد شد، بلکه شانس شما برای داشتن یک عکس فوق العاده (برنده) را نیز افزایش خواهد داد.
رسیدن به نگاه امپرسیونیستی در عکاسی به سبک امپرسیونیسم:
بسیاری از افراد هیچ وقت از نگاه کردن به جهان اطراف خود فراتر نمی روند، و تنها ورودی های بصری فوری را دریافت می کنند. ما به عنوان عکاس باید یاد بگیریم که چشم های خود را باز کرده و یاد بگیریم که نه تنها ببینیم، بلکه آنچه را می بینیم تفسیر کرده و طوری آن را به تصویر بکشیم که دیگران بتوانند دیدگاه ما را به اشتراک بگذارند. در ادامه این مطلب با ما همراه شوید تا «نگاه امپرسیونیستی» الهام بخش عکاسی شما به سبک امپرسیونیسم شود.
برای ایجاد عکاسی امپرسیونیستی (impressionist photography)
شما باید اول درک کنید که امپرسیونیسم واقعا چیست!؟ هدف اولیه عکاسی امپرسیونیستی نشان دادن اثر نور بر شیء در صحنه است. امپرسیونیسم یک تکنیک قابل تعریف نیست، بلکه یک راه دیدن است.
تکنیک های مورد استفاده توسط تجربه مستقیم بصری تحت تاثیر قرار می گیرند. وقتی شما آثار دیگر عکاسان امپرسیونیستی را مطالعه می کنید، در واقع توصیف شخصی آنها از اثر نور را مطالعه می کنید. تمام عکس های امپرسیونیستی، خامی را به اشتراک می گذارند، یک پاسخ غیر شفاهی به آنچه که هنرمند می بیند، و آن صداقت و هیجانی که از تصویر ساطع می شود.
اگر ما یک شیء را به عنوان یک «کاسه» ببینیم، این ممکن است مانع از دیدن آن شیء به عنوان یک «صنعت» شود، درست همانطور که دیدن آن به عنوان «صنعت» ممکن است مانع از دیدن آن به عنوان «هنر» شود. اول ببینید، بعد نام گذاری کنید.
《داربی بنارد》
عکاسی موثر ارتباط زیادی با بودن در قاب ذهنی مناسب برای تنظیم درک ما از جهان بصری دارد. اگرچه ما محیط اطراف خود را به عنوان مجموعه ای از چیزهای فیزیکی می بینیم، همچنین باید به شیوه ای کمتر تحلیلی نگاه کنیم، به طوری که در مورد جهان از منظر الگوها، اَشکال، کنتراست و بافت تامل کنیم. جای تعجب است که وقتی به این شیوه به چیزهای نسبتا پیش پا افتاده نگاه می کنیم، می توانند چه جذابیت قابل توجهی داشته باشند.
به هر جایی که نگاه کنید، دنباله نسبتا عظیمی از اطلاعات بصری وجود دارد. ایده خوبی است که از طریق بررسی محیط انتخابی خود بدون هر گونه ایده قبلی در مورد یک موضوع، خودتان را در یک قاب ذهنی پذیرا قرار دهید، و سپس منتظر چیزی باشید تا خودش را به شما نشان دهد. این یک روش کار کردن آزاد است، چون به شما اجازه خواهد داد تا چیزها را بدون تلاش واقعی برای جستجوی آنها پیدا کنید.
با این رویکرد شما همیشه می توانید ذهن خود را نسبت به دیدن چیزها با یک نگاه تازه باز نگه دارید و قادر به کشف چیزی جدید باشید، حتی وقتی که یک محل را برای چندمین بار می بینید.
ترکیب بندی، تن و رنگ، بلوک های سازنده هر تصویر هستند و چالشی که وجود دارد کاهش تمام اطلاعات موجود در عناصر مختلف تصویر به حداقل لازم است. سعی کنید چیزها را به جای اشیاء، به عنوان اَشکال ببینید. از خودتان بپرسید که اصول سوژه چه هستند و چه نوع اطلاعاتی شما باید داشته باشید تا پیام، ایده ها و دیدگاه خود را منتقل کنید (ارتباط برقرار کنید).
با گذشت زمان، دید هنری و توانایی فنی شما فراتر از نقطه درگیری مستمر با جنبه های فنی ساخت تصویر خواهد رفت، و اصول عکاسی امپرسیونیستی شروع به تبدیل شدن به ماهیت دوم خواهند کرد. این وقتی است که دیدگاه، تفسیر، و سبک خود شما شروع به توسعه خواهد کرد. شما همچنین تنها با متمرکز کردن حواس خود بر جو (فضای) محیط، قادر به مقابله با ترکیب بندی های پیچیده تر و غیر معمول تر خواهید بود.
من نمی توانم به اندازه کافی بر اهمیت خودانگیزتر و بصیرتر شدن تاکید کنم. ایجاد عکس های امپرسیونیستی را نمی توان از طریق یک رویکرد روشمند انجام داد (آموزش گام به گام). خودانگیختگی و عکاسی امپرسیونیستی دست در دست هم پیش می روند.
عکاسی امپرسیونیستی لازم نیست دشوار باشد. بسیاری از مبتدیان یا کسانی که این رویکرد ساخت تصویر برای آنها تازگی دارد، از اشتباه کردن می ترسند. مهم است به یاد داشته باشید که اگر نتایج اولین تلاش خود را دوست ندارید، می توانید به سادگی تصاویر خود را حذف کرده و دوباره شروع کنید. تشخیص دهید که این تنها بخشی از فرآیند خلاق، و زیبایی قادر بودن به کار با تکنولوژی های دیجیتال است. از طریق همین تجربه ایجاد تصاویر است که شما یاد می گیرید، و هنگامی که مفاهیم گام به گام را درک کنید، قادر خواهید بود تا با اعتماد به نفس عکاسی کنید.
درباره این سایت